Hommage aan Jacques Brel

Het Amsterdams Kleinkunst Festival brengt elk jaar een hommage aan iemand die belangrijk is (geweest) voor de Nederlandse Kleinkunst. Grootmeesters als Wim Ibo, Drs. P., Harry Bannink, Annie M.G. Schmidt, Ivo de Wijs en Eli Asser waren eerder het middelpunt van een avond.

In 2003 was Jacques Brel aan de beurt. Vele bekende artiesten hebben op 16 maart deze avond opgeluisterd met een eigen bijdrage.

Rollen

De artiesten die meewerkten aan deze hommage waren o.a.: Jenny Arean, Liesbeth List, Maarten van Roozendaal, Johan Verminnen, Philippe Elan en David Vos. De muzikale leiding was in handen van Martin van Dijk.

Recensies

Recensie: Brel niet alleen voor 50+

Af en toe heb je een bijzondere avond in een Amsterdams theater. Vorige week zondag was er zo eentje. Liesbeth List en vele andere artiesten brachten in Carré een hommage aan Ramses Shaffy. Precies een week later is het weer raak. In het Nieuwe de la Mar wordt Jacques Brel gezongen, ter ere van de 25 jaar geleden overleden chansonnier. Door, hoe kan het ook anders, Liesbeth List en vele andere artiesten. Brel mag dan alweer jaren dood zijn, gisteren bleek maar weer eens hoe springlevend zijn repertoire nog is.

Zijn muziek heeft aantrekkingkracht op alle generaties. In de zaal zitten niet alleen melancholieke vijftigplussers, maar ook opmerkelijk veel twintigers en dertigers, die Brel echt alleen van de plaat kennen.

List was de eerste die Brel zong in Nederland. Dat lag in de jaren zestig heel gevoelig: eigenlijk was er maar één die Brel mocht zingen en dat was Brel zelf. ''Een bekend lied van een ander brengen, dat deden wij calvinisten niet,'' vertelt ze aan presentator Job Schuring.

Toen List in Amerika een vreselijke bewerking hoorde, dacht ze: dat kan ik veel beter. In 1969 bracht ze een elpee uit met Brel-chansons en die was onmiddellijk een succes.

List is al lang de enige niet meer. Inmiddels zijn in Nederland vele artiesten die Brel brengen, met Wende Snijders als jongste telg. Afgelopen jaar studeerde ze af aan de Amsterdamse Kleinkunst Academie met een Franstalig liedjesprogramma. Jammer genoeg zingt ze maar één nummer, want haar versie van La valse à mille temps smaakt naar meer. Snijders daagt het publiek uit en is krachtig en zwierig tegelijk.

Ook David Vos met zijn prachtige, zware stem is present. Als Brel-vertolker toert hij sinds een paar jaar door de theaters. Op de bonte Brel-avond brengt hij een rustige Mijn vlakke land en een lichtvoetige Le moribond.

Vera Mann en Rob van de Meeberg geven een geslaagd voorproefje van In de schaduw van Brel, een muzikale voorstelling die ze vanaf dinsdag twee weken in Theater Bellevue spelen. Hun zinderende interpretatie van Marieke (wisselend in Frans en Nederlands), maar ook de twee andere nummers maken nieuwsgierig naar de theatershow.

Na de pauze brengt een orkestje onder leiding van Nard Reijnders een instrumentale Brel-medley. Het kan niet op, want later volgen drie diva's. Jenny Arean zingt Kinderen van, Joke Bruijs Moe nie weggaan nie (Ne me quitte pas in het Afrikaans) en List Dat soort volk en Amsterdam.

Dat Maarten van Roozendaal en Johan Hoogeboom nieuwe muziek hebben geschreven bij Brels Les filles et les chiens kan Lists goedkeuring niet wegdragen. ''Je kunt nieuwe arrangementen maken. Van mij part doe je het op hiphop, funk of Zappa-achtig, maar als je een andere melodie schrijft is het geen Brel meer.'' Van Roozendaal ('ik durf bijna niet meer') brengt er toch goed van af, op zijn bekende, achteloze manier. Het is een heel cabaretesk liedje dat verklaart waarom een hond beter gezelschap is dan een vrouw. De nieuwe muziek past als gegoten. De niet-kenner zou zweren dat het Brel was.

Uit: Het Parool, 17 maart 2003
Door: Merijn Henfling