Op haar veertiende ziet Jenny Arean een optreden van Wim Sonneveld en vanaf dat moment weet ze precies wat ze wil: "Ik was veertien, zag Wim Sonneveld in het theater en was verkocht. Wat hij maakte, was zulk elegant cabaret. Het was smaakvol, mooi van aankleding, prachtig van decor en de muzikanten waren fantastisch. Ach, die man had zoveel stijl. En dan die betoverende grote blauwe ogen. Dat vileine, geparenteerd aan humor. Toen ik dat zag, kon ik alleen nog maar denken: Dat is wat ik bedoel! Dat is wat ik wil!".

Als ze zeventien is doet ze auditie bij het ABC-cabaret van Wim Kan en zijn vrouw Corry Vonk. Ze draagt "Ubbeltje van de bakker" van Annie M.G. Schmidt voor en zong "Ik ben zo blij dat ik een stukje van de wereld ben" van Rudi Carrell.

"Een kind van het vak", oordeelt Corry Vonk. "Wat ze van de shows van Kan vond?", informeerde ze nog. Eh, die kende ze eigenlijk niet, ze ging altijd naar Wim Sonneveld, flapte ze er tot haar schrik uit. Corry Vonk kwam niet meer bij van het lachen. Ze werd aangenomen. Maar die náám van d'r - die kon natuurlijk niet. Johanna Jenneke Josepha Klarenbeek, besloot mevrouw Vonk, zou door het artiestenleven gaan als Jenny Arean.

Begin jaren zeventig speelt ze de hoofdrol in de NCRV-serie "Het meisje met de blauwe hoed", wat haar doorbraak bij het grote publiek betekende. Ze speelt verder in tal van theaterproducties en werkt samen met onder anderen Robert Long, Dimitri Frenkel Frank, Frans Halsema, Adèle Bloemendaal, Joost Prinsen en Ischa Meyer.

In 1985 heeft ze haar eerste en prijswinnende soloprogramma, "Gescheiden vrouw op oorlogspad". Daarna is ze bijna jaarlijks te zien op het toneel. Is het niet in een musical, dan wel in een theatershow.